Αναπαυθείτε εν ειρήνη

Τους πρώτους μήνες του 2014, χάθηκαν αρκετά, πολυαγαπημένα μέλη των αποικιών των αδεσπότων που φροντίζουμε στο κέντρο της Αθήνας, μεταξύ των οποίων και η Ρασμίγκα, η μασκότ μας στην  Ακρόπολη, και η πανέμορφη ντίβα Φωτεινή, στο Ζάππειο.

Η Ρασμίγκα

Rasmiga – credit Yiannis Mouzakitis

Με μεγάλη λύπη αναφέρουμε πως από τον Ιανουάριο του 2014, στην περιοχή Πλάκας-Ακρόπολης όπου ταϊζουμε, έχασαν τη ζωή τους 10 γάτες. Κάποιοι θάνατοι οφείλονται στη φύση – οι αποικίες γερνούν, και στις περισσότερες περιπτώσεις οι γάτες έχουν ζήσει πολύ περισσότερο από τον μέσο όρο ζωής των γατιών του δρόμου. Κάποιες γάτες όμως, πεθαίνουν ξαφνικά και τραγικά, ή εξαφανίζονται χωρίς ίχνη. Μια από αυτές είναι και η πολυαγαπημένη μας Ρασμίγκα.

Την πρωτοείδαμε την άνοιξη του 2007, με τις δυο μικροσκοπικές αδελφές της, να χοροπηδάει στην αυλή μιας κλειστής ταβέρνας. Δεν μάθαμε ποτέ ποια ήταν η μητέρα τους, που τα είχε εμφανώς εγκαταλείψει, αλλά και τα τρία γατάκια εξημερώθηκαν άμεσα, και προστέθηκαν στις  άλλες γάτες που εμφανίζονταν με το που άκουγαν τη φωνή των εθελοντών που ταίζουν. Όταν μεγάλωσαν αρκετά, η Ρασμίγκα, η Ισμήνη και η Μαυρούλα στειρώθηκαν και ήταν από τις αγαπημένες των εθελοντών. Η Ρασμίγκα όμως ήταν ιδιαίτερο πλάσμα, δεν ήταν απλά εξαιρετικά τρυφερή με τους εθελοντές μας (ευτυχώς, όχι με τους αγνώστους), είχε και κάτι από σταρ. Τη φωτογράφισε ο Γιάννης Μουζακίτης για το πρώτο μας ημερολόγιο το 2010, και μετά ανακαλύψαμε ότι πόζαρε για πολλούς τουρίστες, καθώς λιαζόταν αμέριμνη κάτω από την Ακρόπολη. Διαλέξαμε τη φωτογραφία του Μουζακίτη για το πανό μας, κι έτσι η ζωηρή, δίχρωμη μασκότ ήταν «παρούσα» σε όλες μας τις εκδηλώσεις. Στη συνέχεια εμφανίστηκε και στο ημερολόγιο του 2011 καθώς και σε φωτογραφίσεις για δυο έντυπα της Nine Lives – ξαφνικά, στις 6 Ιανουαρίου, εξαφανίστηκε. Ψάξαμε παντού, για μέρες, φωνάζοντάς την στους δρόμους και τα δρομάκια, ψάχνοντας μέσα σε εγκαταλελειμμένα κτήρια και ρωτώντας τους κατοίκους και τους καταστηματάρχες της περιοχής. Κανείς δεν την είχε δει. Προσευχόμαστε ακόμη να είναι ζωντανή και ευτυχισμένη κάπου, και ίσως μια μέρα να ξανασυναντηθεί με όλους τους φίλους και θαυμαστές της, δίποδους και τετράποδους.

Η Φωτεινή

Foteini – credit Kimonas-Alexis Kokkinaris

Στις 24 Μαρτίου η ομάδα των εθελοντών στο Ζάππειο πληροφορήθηκε, συγκλονισμένη, το θάνατο της πανέμορφης Φωτεινής, μιας καπριτσιόζας, απίθανης γάτας, με το παρατσούκλι «ντίβα» λόγω του χαρακτήρα της. Σπάνια, κατακόκκινη, θηλυκή γάτα, η Φωτεινή εμφανίστηκε προ ετών στο πάρκο, νευρική και έγκυος (στο πρώτο στάδιο), ενώ η ίδια δεν είχε καλά-καλά περάσει την «εφηβεία». Μόλις λοιπόν καταφέραμε να την πιάσουμε, τη στείλαμε στον κτηνίατρο, όπου έμεινε μια εβδομάδα για να στειρωθεί. Ενώ ήταν αρκετά φιλική όταν ήθελε, δεν της άρεσε καθόλου να είναι κλεισμένη μέσα, και με το που επέστρεψε στο πάρκο, βολεύτηκε και βρήκε τη θέση της στην αποικία του Ζαππείου.

Οι εθελοντές δεν ήξεραν ποτέ αν θα τους τιμούσε με την παρουσία τους στο πρωινό, αλλά όταν παρουσιαζόταν, έτρωγε με όρεξη και επέτρεπε μερικά χάδια. Μας πήρε λίγο χρόνο να καταλάβουμε πού περνούσε τον υπόλοιπο χρόνο της, μέχρι που μια μέρα η εθελόντρια Ιωάννα, πέτυχε τη Φωτεινή ακριβώς έξω από το πάρκο, σε ένα ασφαλές καταφύγιο που είχε ανακαλύψει δίπλα στο Ζάππειο Μέγαρο. Περνούσε όλο και περισσότερο καιρό εκεί, και συχνά τη συντρόφευε η φίλη της η Ναταλί. Όλα όμως άλλαξαν στον Ιανουάριο 2014, όταν το Ζάππειο έγινε το αρχηγείο της Ελληνικής Προεδρίας στην Ε.Ε. και ασφαλίστηκε περιμετρικά. Παρ’όλη τη φάλαγγα ασφαλείας, τα σκυλιά της Αστυνομίας και τη φασαρία των ετοιμασιών μέσα στο κτήριο, η Φωτεινή εξακολούθησε να μένει εκεί, κρυμμένη καλά. Για να μπουν να την ταίσουν, οι εθελοντές έπρεπε να παίρνουν ειδική άδεια από τις υπηρεσίες ασφαλείας – άλλοτε τα κατάφερναν, άλλοτε – συχνότερα – όχι. Βάλαμε παγίδες για να την πιάσουμε και να τη μεταφέρουμε στα παλιά της λημέρια, αλλά δεν έμπαινε στο κλουβί με κανέναν τρόπο, ούτε κάν για τον τόνο ή άλλες λιχουδιές. Πάνω που είχαμε απογοητευτεί, η Φωτεινή εμφανίστηκε μόνη της στον Κήπο, με την παλιά αποικία της, ανυπομονώντας για το πρωινό της και ευτυχής που είχε επιστρέψει.

Ήταν εκεί κάθε μέρα για τον επόμενο μήνα. Και μετά, ξαφνικά, εξαφανίστηκε. Υποθέτοντας πως είχε επιστρέψει στην «ασφαλή» ζώνη, φανταστήκαμε πως θα ερχόταν πάλι όταν θα της έκανε κέφι. Μέχρι που, στις 24 Μαρτίου, η Ιωάννα βρήκε την όμορφη γατούλα, κατασπαραγμένη από σκυλιά κι εγκαταλελειμμένη μέσα στους θάμνους, κοντά στο σημείο που έτρωγε.

Αναπαυθείτε εν ειρήνη γατούλες μας, και να ξέρετε πως σας αγαπούσαμε πολύ.