Στειρώστε και σώστε

Σήμερα είναι η Παγκόσμια Ημέρα για τη Στείρωση. Χάρη στην υποστήριξή σας, έχουμε μέχρι στιγμής συγκεντρώσει χρήματα για να στειρώσουμε 80 αδέσποτα/εγκαταλειμμένα  γατιά! Οι εθελοντές της Nine Lives Greece εργάζονται ήδη για να συλλάβουν, να στειρώσουν και να επιστρέψουν στην αποικία τους τις γάτες, στην προσπάθεια το φετινό πρόγραμμα στειρώσεων στην Αθήνα, να είναι το πιο πετυχημένο στην ιστορία μας. Δεν έχουμε όμως τελειώσει ακόμη! Διαβάστε για την εκστρατεία ή γίνετε Φίλος της Nine Lives Greece για να υποστηρίξετε τη δουλειά μας.

Η Παγκόσμια Ημέρα για τη Στείρωση είναι μέρος του Παγκόσμιου Μήνα για τη Στείρωση, μιας εκστρατείας ενημέρωσης που έχει στόχο να αναδείξει τη σημασία της στείρωσης τόσο αδέσποτων όσο και οικόσιτων ζώων. Η στείρωση είναι ο μόνος αποδεδειγμένα αποτελεσματικός,  και ανώδυνος τρόπος μείωσης του πληθυσμού των αδέσποτων γατών και βελτίωσης της ποιότητας ζωής τους.

Photo by Nikos Katsaros

Η Nine Lives Greece μιλάει με την Τζένη Θεωνά, παρουσιάστρια του MTV Greece, για τον Παγκόσμιο Μήνα για τη Στείρωση.

Η Πρέσβειρα του Παγκόσμιου Μήνα για τη Στείρωση, η χαρισματική και κοινωνικά ευαίσθητη ηθοποιός και παρουσιάστρια του MTV Greece, Τζένη Θεωνά, πέρασε ένα απόγευμα ταΐζοντας την αποικία της Ακρόπολης, με την Ελένη Κεφαλοπούλου. Όταν οι γάτες χόρτασαν, κάθισαν και κουβέντιασαν για την αφοσίωση της Τζένης στα ζώα και για τον Παγκόσμιο Μήνα για τη Στείρωση.

Μας έδωσες μια απίθανη παιδική φωτογραφία σου, με μια αρμαθιά γατιά. Τι θυμάσαι από αυτή τη σκηνή;

Η φωτογραφία τραβήχτηκε στο σπίτι της γιαγιάς μου στη Μυτιλήνη. Είναι το αγαπημένο μου νησί, το νησί απ’ όπου κατάγεται η οικογένεια της μητέρας μου. Θυμάμαι πολύ καθαρά πως είχαν γεννηθεί γατάκι,  κι είχα ενώσει δυο καρέκλες για να φτιάξω ένα κρεβάτι που να τα χωράει όλα. Η γιαγιά πάντα είχε πολλές γάτες και διηγιόταν πολλές ιστορίες από τότε που ήταν μικρούλα κι ορφανή στην Κατοχή. Είχαν επιβιώσει σε δύσκολα χρόνια, είχε πάντα γατιά για παρέα και μοιραζόταν μαζί τους το λιγοστό φαγητό της – κυρίως ψάρια. Πάντα υπήρχαν γάτες στην οικογένεια και η γιαγιά πήγαινε κάθε πρωί στην αγορά να πάρει φρέσκα ψάρια για να τα ταΐσει. Πολλές φορές ο παππούς θύμωνε,  γιατί ξόδευε πολλά για τα γατιά. Νομίζω πως ένας λόγος που την αγαπούσα τόσο, ήταν η αγάπη της για τα ζώα.

Πιστεύεις πως η αγάπη σου για τις γάτες πηγάζει από τις αναμνήσεις της Μυτιλήνης και της γιαγιάς σου;

Ναι, έτσι πιστεύω. Όταν επιστρέφαμε στην Αθήνα από τη Μυτιλήνη, μετά το καλοκαίρι, προφανώς ρωτούσα γιατί δεν είχαμε γατιά και στο δικό μας σπίτι. Έτσι καταλήξαμε να έχουμε γάτες και στην Αθήνα. Αλλά, ναι, η αγάπη της γιαγιάς μου για τα ζώα, και ειδικά για τις γάτες, ήταν απίστευτη. Η φροντίδα που τους πρόσφερε ήταν απίστευτη.

Μπορείς να μας πεις για κάποιες γάτες που είχες ή έχεις ξεχωρίσει  στη ζωή σου;

Photo by Nikos Katsaros

Τώρα έχω μια γατούλα που είναι νέα και μικροκαμωμένη. Είναι σα νανάκι, με πολύ αστείο χαρακτήρα. Τη νιώθω πολύ κοντά μου, γιατί προήλθε από μια γέννα στην αυλή του γείτονα. Πήγα και τους ρώτησα τι σχεδίαζαν να κάνουν με τα μωρά και, εφόσον δεν τα ήθελαν, τα πήρα στο σπίτι μου. Ήταν σε κακή κατάσταση, γιατί η μάνα τους τα είχε εγκαταλείψει, και περάσαμε δύσκολα. Τα τάιζα με το μπιμπερό, ξυπνούσα κάθε 3 ώρες τη νύχτα, για να τα ταΐσω.

Μια μέρα τα είχα πάει όλα στον κτηνίατρο και γύρισα σπίτι με το ένα γατάκι, αυτό που δεν χρειαζόταν να παραμείνει στο ιατρείο, και με την άλλη μου γάτα, τη Μιμή, που είχα στειρώσει. Από τη στιγμή εκείνη η Μιμή υιοθέτησε το γατί, που βάφτισα Ζωζώ. Από όλα τα γατάκια της γέννας,  η Μιμή διάλεξε τη Ζωζώ και τη φρόντιζε σαν να ήταν δικό της μωρό. Την έπλενε, επέβλεπε το τάισμά της, την έπαιρνε μαζί της όπου πήγαινε. Θυμάμαι την πρώτη φορά που το γατί έφαγε στερεά τροφή, συγκινήθηκα μέχρι δακρύων,  γιατί δεν επέζησαν όλα της τα αδέλφια και ήμουν και κατάκοπη από τα ξενύχτια και την αγωνία. Μου φαινόταν απίστευτο ότι το γατάκι αυτό είχε μεγαλώσει τόσο, ώστε να μπορεί να φάει μόνο του, ότι θα ζούσε. Είχα βρει σπίτι για τα υπόλοιπα αδέλφια της , αλλά δεν υπήρχε περίπτωση να την αποχωριστώ. Αφού την είχε υιοθετήσει η Μιμή! Η Ζωζώ παραμένει μικρή αλλά δε «μασάει», ειδικά όταν πρόκειται για φαγητό. Όλες μου οι γάτες πρέπει να περιμένουν να φάνε με τη σειρά, και η Ζωζώ καταφέρνει να είναι πάντα πρώτη στη σειρά!

Τη θετή μητέρα της Ζωζώς, τη Μιμή, την βρήκα στην οδό Πειραιώς. Πήγαινα στην πρόβα, και την είδα στην άκρη του δρόμου. Ήταν τόσο φοβισμένη που ήταν πολύ δύσκολο να την πιάσω, αλλά όταν τα κατάφερα, βολεύτηκε και συμπεριφερόταν λες και ήταν δικό μου γατί. Την έβαλα στην τσάντα μου και ήρθε μαζί μου στην πρόβα. Η αλήθεια είναι πως βρήκα λίγο τον μπελά μου στη δουλειά εκείνη τη μέρα, αλλά το τέλος καλό όλα καλά.

Ποιο είναι το κίνητρό σου για να βοηθάς αδέσποτα και εγκαταλειμμένα ζώα;

Για κάποιον λόγο, όταν βλέπω εγκαταλειμμένο γατάκι ή κουτάβι στον δρόμο, δεν τίθεται κανένα θέμα: νιώθω πως είμαι η μητέρα του – ότι είμαι υπεύθυνη για αυτό. Δεν υπάρχει δεύτερη σκέψη, δεν υπάρχει περίπτωση να αφήσω ένα «μωρό» μόνο του στον δρόμο. Ενστικτωδώς, νιώθω πως είμαι η μαμά του. Όποτε φίλοι βρουν μια γάτα που χρειάζεται σπίτι, και δεν υπάρχει άλλος να τη φροντίσει, ο κλήρος φυσικά πέφτει σε μένα.

Τι σημαίνει για σένα ο Παγκόσμιος Μήνας για τη Στείρωση;

Είναι μια καλή αρχή, κάτι που θα έπρεπε να συμβαίνει όλον τον χρόνο και με κάθε ευκαιρία. Η υπάρχουσα κατάσταση για τα αδέσποτα είναι πολύ άσχημη. Τα γατιά δεν θα έπρεπε να ζουν στο δρόμο και το μόνο που μπορούμε να κάνουμε για να ελέγξουμε τον πληθυσμό τους, είναι να τα στειρώνουμε. Θεωρώ πως το όνειρο όλων εμάς είναι, κάποια στιγμή, κάθε αδέσποτο γατί και σκυλί να έχει σπίτι και «γονείς» για πάντα.

Τι θα ήθελες να δεις να γίνεται για το μέλλον των αδέσποτων της Ελλάδας;

Ιδανικά, θα ήθελα να μην υπάρχει η έννοια του αδέσποτου. Δεν θέλω να ξανακούσω ποτέ για φόλες και θα ήθελα να δω να εφαρμόζονται αυστηρές ποινές σε αυτούς που δηλητηριάζουν ζώα. Θα ήθελα κάθε Δήμος, κάθε κάτοικος και κάθε κυβέρνηση να νιώθει ευθύνη για τα αδέσποτα, όπως νιώθει ευθύνη για τους πολίτες της χώρας. Θα ήθελα δηλαδή να καταλάβουν οι άνθρωποι πως μοιραζόμαστε αυτήν την πόλη με τα ζώα, και πως είμαστε υπεύθυνοι για αυτά – πως είναι προστατευόμενα μέλη της κοινωνίας μας και πως ο καθένας μας έχει έναν ρόλο να παίξει, ως προστάτης.