Του δρόμου: Πώς ένα δυνατό, επίμονο νιαούρισμα, έσωσε τον Tigger

Tigger at the vet

Καμια φορά, ένα πολύ άρρωστο ή τραυματισμένο γατί μπορεί  να έρθει να σου ζητήσει βοήθεια. Τέτοια περίπτωση ήταν και ο Tigger.

Ο Tigger ήταν ένας νεαρός γάτος που βρέθηκε στα βόρεια προάστεια της Αθήνας από τη Roberta και τη Μάγδα, εθελόντριες των Εφτάψυχων.  Βρίσκονταν σε έναν επικίνδυνο δρόμο της περιοχής, όπου είχαν πάει για να πιάσουν κάποιες τραυματισμένες γάτες, όταν τις πλησίασε ο Tigger, κουτσαίνοντας, κλαίγοντας και παρακαλώντας για την τροφή που χρησιμοποιούσαν ως δόλωμα για τις γάτες που ήθελαν να πιάσουν. Ήταν εμφανές πως είχε έναν σοβαρό τραυματισμό στο μπροστινό του πόδι, στην κλείδωση του «αγκώνα» (ας πούμε, στον ώμο του), και φαινόταν να πονάει και να πεινάει πολύ. Ήταν πανεύκολο να τον πιάσουν. Μόλις έβαλαν λίγο φαγητό στη μια άκρη του κλουβιού, μπήκε κατευθείαν μέσα, νιαουρίζοντας πανευτυχής όσην ώρα έτρωγε.

Τι μας είπε αυτή που τον έσωσε

Ο Tigger μου έκανε εντύπωση λόγω των πανέμορφων, μεγάλων, πράσινων ματιών του και λόγω του ιδιαίτερα δυνατού – και απαιτητικού – νιαουρίσματός του.  Ήταν πανεύκολο να τον πιάσουμε (η αλήθεια είναι ότι ποτέ δεν έχω δει αδέσποτο να μπαίνει με τη θέλησή του στο κλουβί!), και τον πήγα σε δυο διαφορετικούς κτηνίατρους. Σύμφωνα με τις ακτινογραφίες, είχε υποστεί δυνατό χτύπημα (πιθανότατα από αυτοκίνητο) με αποτέλεσμα να έχουν σπάσει όλα τα μικρά οστά στην κλείδωση του αγκώνα. Ήταν εμφανές πως, όχι μόνο δεν θα έδενε σωστά, μιας και υπήρχαν σύνθετα κατάγματα σε πολλά διαφορετικά σημεία, αλλά πως θα συνέχιζε να κουτσαίνει. Είχε επίσης περάσει αρκετός καιρός από το ατύχημα, οπότε δεν υπήρχαν πολλές πιθανότητες να ισιώσει το πόδι του – το ένα ποδαράκι ήταν αρκετά πιο κοντό από το άλλο και δεν ίσιωνε σωστά. Διατηρούσε μόνο το 30% της κίνησης στην κλείδωση και δεν χρησιμοποιούσε καθόλου το πόδι για να περπατήσει. Ξέραμε πως ήταν απαραίτητο να του βρούμε ένα σπίτι, γιατί τα τραυματισμένα αδέσποτα δεν επιβιώνουν εύκολα στο δρόμο.

Μετά από σχεδόν έναν μήνα στον κτηνίατρο, μέσα στο κλουβί, και πολλές εβδομάδες με νάρθηκα, ο καλόβολος Tigger ήταν έτοιμος για το νέο του σπίτι. Του βρήκαμε προσωρινά φιλοξενία, αλλά χρειαζόταν ένα μόνιμο σπίτι – ή μια εναλλακτική προσωρινή φιλοξενία – και γρήγορα! Δυστυχώς είναι πολύ δύσκολο αυτήν την περίοδο να βρει κανείς προσωρινή φιλοξενία, και ο Tigger έπρεπε οπωσδήποτε να είναι σε εσωτερικό χώρο ή σε μια πολύ ασφαλή αυλή! Ευτυχώς, η οικογένεια που τον υιοθέτησε τον ερωτεύτηκε κεραυνοβόλα κι έτσι βρήκε σπίτι, λίγες μόνο εβδομάδες αφού έφυγε από το κτηνιατρείο. Ήταν όμως πολύ χαριτωμένος… J

Τι μας είπε αυτός που τον υιοθέτησε

Tigger content in his new home

Κανονικά ζω στην Ελλάδα αλλά όταν συνάντησα τον Tigger δούλευα στο Σότσι, στη Ρωσία, κι εκεί είναι πολύ σύνηθες να βλέπει κανείς αδέσποτα σκυλιά και γατιά. Καθώς η πόλη αυτή «ζει» μόνο το καλοκαίρι, και η δουλειά μας για τους Χειμερινούς Ολυμπιακούς ήταν πολύ δύσκολη, η μόνη μας χαρά ήταν να ταίζουμε, να φροντίζουμε και να προστατεύουμε αυτά τα αδέσποτα. Σώσαμε συνολικά περίπου 15 κουτάβια (που οι μητέρες τους θανατώθηκαν πριν τους αγώνες, για να «καθαρίσουν» την πόλη…) και 2 γάτες. Τώρα όλα αυτά τα ζώα είναι ασφαλή, σε καλά σπίτια, ενώ μερικά από αυτά έχουν υιοθετηθεί από οικογένειες στην Αμερική. Έτσι, μέσω αυτής της προσπάθειας, ήρθαμε σε επαφή με το LAPA (την κοινότητα που βοηθάει τα αδέσποτα στη Ρωσία), μέσω Facebook, αλλά και δια ζώσης.

Μετά από αυτήν την εμπειρία, απέκτησα ιδιαίτερη ευαισθησία στα θέματα των αδέσποτων ζώων και αναζήτησα αντίστοιχες ομάδες στην Ελλάδα, μέσω Facebook – έτσι βρήκα τις Εφτάψυχες (Nine Lives). Βλέποντας πως οι Εφτάψυχες βοηθούν γάτες (που αγαπώ ιδιαίτερα), ενδιαφέρθηκα να δω τι κάνουν για τα αδέσποτα στην Ελλάδα. Ψάχνοντας πάνω-κάτω στη σελίδα τους, συνάντησα τη φωτογραφία του Tigger και είδα πως βρισκόταν για αρκετό καιρό σε προσωρινή φιλοξενία… τον ερωτεύτηκα κεραυνοβόλα!

Όταν διάβασα την ιστορία του, κι έμαθα για το τραύμα του, το μόνο που ήθελα ήταν να γυρίσω σπίτι και να δω τι μπορούσα να κάνω για αυτόν τον κοκκινούλη, με την έξυπνη φάτσα, τη ροζ μύτη και τα πράσινα μάτια. Την επομένη, επικοινωνήσαμε με τις Εφτάψυχες και η ανταπόκρισή τους ήταν ακαριαία. Εξήγησαν πως ο Tigger είχε ένα σοβαρό ατύχημα και πως το μπροστινό του πόδι ήταν σπασμένο και δεν θα μπορούσε, μάλλον, να ξαναπερπατήσει σωστά. Μας εξήγησαν επίσης τη θεραπεία είχε ακολουθηθεί στο κτηνιατρείο και καταλάβαμε πως τον είχαν φροντίσει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.

Αμέσως μετά ζητήσαμε να τον συναντήσουμε. Καθώς εγώ έλειπα από την Ελλάδα εκείνη την εποχή, τον συνάντησε πρώτος ο άνδρας μου και τον συμπάθησε ιδιαίτερα. Η μόνη του ανησυχία ήταν πως θα στεναχωριόμουν αν τον έβλεπα να κουτσαίνει κάθε μέρα και πως θα ανησυχούσα πως ίσως υποφέρει.  Αυτό ήταν που τελικά με έκανε να αποφασίσω να τον υιοθετήσω, αντί να του προσφέρω προσωρινή φιλοξενία!

Ο Tigger ζει μαζί μας εδώ και 2 μήνες, είναι περίπου ενός έτους, ζωηρός κι έξυπνος, κοινωνικός, του αρέσει η βόλτα μέχρι το κτηνιατρείο (αλλά όχι ιδιαίτερα ο κτηνίατρος), η όρεξή του είναι αστείρευτη, λατρεύει τους μεζέδες και θέλει χάδια συνεχώς! Με θέλει δίπλα του όταν τρώει, και παίζει με τρία διαφορετικά ποντίκια και με ο τιδήποτε κινείται – από μύγα μέχρι ξερά φύλλα και λουλούδια στο μπαλκόνι! Καμια φορά νιώθω πως είναι η ουρά μου γιατί με ακολουθεί παντού…είναι σαν να έχω παιδί, κάνουμε και μεγάλες κουβέντες!

Όσο για το πόδι του, είναι ΓΑΤΑ και ξέρει και πώς να το προστατέψει και, κυρίως, πώς να το χρησιμοποιεί όταν θέλει να παίξει.

Ευχαριστώ πολύ Εφτάψυχες, ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΕΜΟΡΦΟΣ!